In de zestiende eeuw verlieten grote groepen Nederlanders hun land. Zij waren op de vlucht voor oorlogsgeweld, zochten een plaats waar ze in vrijheid hun godsdienst konden beleven, of zochten elders betere economische kansen. Een groot deel van deze politieke, religieuze en economische vluchtelingen kwam terecht in het Duitse Rijnland. Dit gebied was dankzij de Rijn goed bereikbaar. Bovendien was het met de Lage Landen nauw verbonden. Mensen spraken er dezelfde taal als aan de andere kant van de hedendaagse grens. Door de handelsroutes was er bovendien een geregeld verkeer vanuit de Lage Landen met het Duitse Rijnland. Ook politiek waren de gebieden nauw met elkaar verbonden: Geldern was bijvoorbeeld de hoofdstad van het oude Gelre.
Een groep wetenschappers verbonden aan de Vrije Universiteit Amsterdam doet onderzoek naar de vluchtelingenkerken die in de zestiende eeuw in deze regio ontstonden. Door middel van deze route brengen we het verhaal van deze vluchtelingen tot leven.
Het gebied langs de Rijn was redelijk goed begaanbaar. Maar wie bijvoorbeeld de Rijn wilde oversteken had een probleem. De bruggen die er nu zijn, waren er toen nog niet. Het landschap is nu grotendeels in cultuur gebracht; ook dat was in de zestiende eeuw niet het geval. Wie oude kaarten bekijkt ziet dat het land vroeger vooral veel leger was dan nu. Kale moerassige gebieden wisselden bossen af. Met name langs de Rijn waren kleine nederzettingen te vinden. Wesel was een grote stad met tussen de 6000 en 8000 inwoners. Zelfs als een stad als Duisburg was echter nog bescheiden van omvang en telde slechts rond de 2000 inwoners